نمایشگاههای چاپ نیویورک و جذب کلکسیونرهای جوان با انرژی تازه
نمایشگاههای چاپ در نیویورک، از جمله نمایشگاه چاپ IFPDA و نمایشگاه چاپ هنرهای زیبا بروکلین (BFAPF)، در سالهای اخیر شاهد افزایش چشمگیر علاقه از سوی کلکسیونرهای جوان بودهاند. بر اساس گزارش ArtTactic، فروش آثار چاپی در سال ۲۰۲۳ با رشد ۱۸.۳ درصدی مواجه شده است، که نشاندهنده نقش مهم کلکسیونرهای نسل Z در این افزایش است.
جنی گیبس، مدیر نمایشگاه چاپ IFPDA، اظهار داشته است: "از پاییز ۲۰۲۴، ما شاهد ورود چهرههای جدیدی به بازار هستیم که به نظر میرسد بخشی از آن به انتقال ثروت بین نسلی مرتبط باشد."
این نمایشگاهها با ارائه مجموعهای از آثار چاپی تاریخی و معاصر، بحثهای هنرمند-محور و برنامههای آموزشی، محیطی فراهم میکنند که آثار چاپی را برای خریداران جدید قابل دسترستر میسازد. این رویکرد نه تنها به افزایش آگاهی و دانش کلکسیونرهای جوان کمک میکند، بلکه به آنها امکان میدهد تا با اطمینان بیشتری به جمعآوری آثار هنری بپردازند.
علاوه بر این، نمایشگاههای هنری مقرونبهصرفه در نیویورک نیز نقش مهمی در جذب کلکسیونرهای نسل Z ایفا میکنند. به عنوان مثال، نمایشگاه Affordable Art Fair در نیویورک، با ارائه آثاری در محدوده قیمت ۱۰۰ تا ۱۲,۰۰۰ دلار، فرصتی برای کلکسیونرهای جوان فراهم میکند تا با بودجههای محدودتر، به جمعآوری آثار هنری بپردازند. این نمایشگاه در بهار گذشته ۵.۱ میلیون دلار فروش داشته است که نشاندهنده استقبال قابل توجه از سوی خریداران جوان است.
در مجموع، افزایش علاقه کلکسیونرهای جوان به آثار چاپی و حضور فعال آنها در نمایشگاههای نیویورک، نشاندهنده تغییری مثبت در بازار هنر است که میتواند به پویایی و تنوع بیشتر در این حوزه منجر شود.

روایت ناصر تیمورپور از خیزش زن، زندگی، آزادی
آثار ناصر تیمورپور، هنرمند ایرانی ساکن لندن، در نمایشگاهی با عنوان «سرخط خبرها» (Head Lines) در این شهر به نمایش درآمده است. این مجموعه، بازتابی هنری از تحولات اخیر ایران و خاورمیانه است که بهویژه به خیزش زن، زندگی، آزادی میپردازد.
تیمورپور در این آثار، دردها، خاطرات جمعی و تجربیات اجتماعی را از دریچه هنر به تصویر کشیده و تلاش کرده است با زبان بصری، مفهوم مقاومت، سرکوب و امید را به مخاطب منتقل کند. آثار این نمایشگاه از تکنیکهای متنوعی بهره برده و احساسات عمیق اجتماعی و سیاسی را منعکس میکنند.
این نمایشگاه از ۷ تا ۹ فروردین ۱۴۰۴ (۲۷ تا ۲۹ مارس ۲۰۲۵) در eARTh Space لندن برگزار شده است و با استقبال گسترده هنردوستان و فعالان فرهنگی مواجه شده است.

خط 1
خط 5
خط7
خط 12

یک تابلوی پرتره از دونالد ترامپ که خود او زمانی آن را «واقعاً بدترین» توصیف کرده بود، از ساختمان کنگره ایالتی کلرادو برداشته شد.
این نقاشی به عنوان بخشی از مجموعه پرترههای رؤسای جمهور آمریکا به نمایش گذاشته شده بود. اگرچه مشخص نیست که آیا انتقاد ترامپ از این اثر دلیل مستقیم حذف آن بوده است یا نه، اما این تصمیم بحثهایی درباره نحوه نمایش چهرههای سیاسی در فضاهای عمومی برانگیخته است.

این حساسیت بهویژه در استفاده او از موتیف مارپیچ در مجموعهی «ستاره عصر»[۱۱] (تصویر۲) و «نور میآید بر دشتها» [۱۲] (تصویر۳) مشهود است، جایی که خطوط لرزان، دستی کودکانه را تداعی میکنند. ضربههای قلم موزون، شبیه به حرکت کمانیِ کشیدن رنگینکمان توسط یک کودک، انرژیهای سماوی را به ضربآهنگهای تصویری تبدیل میکند.[۱۳] برخلاف «کاندینسکی»[۱۴] که زیباییشناسی خطخطیهای پیشدبستانی را پذیرفت، اُکیف تعادلی بین سادگی کودکانه و دقت فرمال برقرار کرد؛ تلفیقی که تحت تاثیر اصول ترکیب فضایی تزیینی داو، با الهام از هنر ژاپنی، شکل گرفت. این کارها نهتنها بازگشت بعدی او به بازنمایی پس از دورهای انتزاعی را پیشبینی میکنند، بلکه با نخستین سال زندگی مشترک او با استیگلیتس همزمان شدند.[۱۵]