اوکیف ۲

avatar
HR Admin دنبال کردن
منتشر شده توسط مدیر
5 حداقل زمان مطالعه
۱۴۰۴/۰۳/۲۷
10
Wishlist icon

        منابع:

1.        آلفرد استیگلیتز (۱۸۶۴ ایالات متحده آمریکا – ۱۹۴۶ ایالات متحده آمریکا)

2.      جورجیا اوکیف (۱۸۸۷ ایالات متحده آمریکا – ۱۹۸۶ ایالات متحده آمریکا)

3.      استیگلیتز، آلفرد. (۱۹۲۶) [نامه به هربرت سلیگمان، ۲۲ فوریه ۱۹۲۶]. در: سلیگمان، اچ. جی. (۱۹۶۶) سخنان آلفرد استیگلیتز. نیوهیون: انتشارات دانشگاه ییل، ص. ۶۱-۶۲.

4.      کامن، جان. (۲۰۰۱) 'هانری ماتیس، ۱۹۰۸، ۱۹۱۰، و ۱۹۱۲: شواهد جدیدی از زندگی'. در: گرینو، اس. و همکاران. هنر مدرن و آمریکا: آلفرد استیگلیتز و گالری‌های نیویورک او. واشنگتن: نگارخانه ملی هنر، ص. ۹۳.

5.      اپستین، دانیل مارک (۲۰۰۱) چه لب‌هایی لب‌های مرا بوسیده‌اند: عشق‌ها و اشعار عاشقانه ادنا سنت وینسنت میلی. نیویورک: هنری هولت اند کمپانی، ص. ۱۳۵.

6.      جیمز، ربکا سالزبری (۱۹۶۳) [نامه به جورجیا اوکیف]، ۶ سپتامبر ۱۹۶۳. مقالات جورجیا اوکیف، مجموعه ادبیات آمریکایی ییل (YCAL)، کتابخانه کمیاب و نسخه خطی Beinecke، دانشگاه ییل.

7.      اوکس، گلادیس (۱۹۳۰) 'نویسنده رادیکال و هنرمند زن بر سر تبلیغات و کاربردهای آن اختلاف نظر دارند'، دنیای نیویورک، ۱۶ مارس، بخش زنان، ص. ۱، ۳.

8.      اوبرایان، فرانسیس (دهه ۱۹۲۰) [یادداشت‌های مصاحبه با جورجیا اوکیف]، دست‌نوشته منتشرنشده، ص. ۵، ۱۸.

9.      دایره صورتی- خاکستری، آبی و سیاه، ۱۹۲۹

10.   کالونیم، لوئیس (۱۹۲۹) 'جورجیا اوکیف'، [مقدمه ای بر کاتالوگ نمایشگاه]. گالری صمیمی، نیویورک، ص. xxxiv-xl. بازچاپ شده در: لاینز، باربارا بوهلر (۱۹۹۹) جورجیا اوکیف و آلفرد استیگلیتز: چشم پرشور، ص. ۲۷۸-۲۸۲.

11.      میلر، آنجلا، برلو، جنت کاترین، ولف، برایان و رابرتز، جنیفر (۲۰۲۴) 'هنرها با قرن جدید روبرو می‌شوند: تجدید و تداوم (۱۹۰۰-۱۹۲۰)'، در مواجهات آمریکایی: تاریخ هنر و هویت فرهنگی. LibreTexts، ص. ۴۰۷-۴۱۱. در دسترس در: https://human.libretexts.org/Bookshelves/Art/American_Encounters%3A_Art_History_and_Cultural_Identity (قابل دسترسی در: ۱ آوریل ۲۰۲۵).

12.    پل روزنفلد (۱۸۹۰ ایالات متحده آمریکا – ۱۹۴۶ ایالات متحده آمریکا)

 

 

13.    هنری مک‌براید (۱۸۶۷ ایالات متحده آمریکا – ۱۹۶۲ ایالات متحده آمریکا)

14.   لوئیس کالونیم (–۱۹۶۱ ایالات متحده آمریکا)

15.   مک‌براید، هنری (۱۹۲۹) 'نقاشی‌های جورجیا اوکیف: هنر تزئینی که پنهانی نیز هست'، سان نیویورک، ۹ فوریه، ص. ۷. بازچاپ شده در: لاینز، باربارا بوهلر (۱۹۹۹) جورجیا اوکیف و آلفرد استیگلیتز: چشم پرشور، ص. ۲۹۵-۲۹۶.

16.  Jack-in-the-Pulpit No. IV، ۱۹۳۰

17.    میلر، آنجلا، برلو، جنت کاترین، ولف، برایان و رابرتز، جنیفر (۲۰۲۴) 'هنرها با قرن جدید روبرو می‌شوند: تجدید و تداوم (۱۹۰۰-۱۹۲۰)'، در مواجهات آمریکایی: تاریخ هنر و هویت فرهنگی. LibreTexts، ص. ۴۰۷-۴۱۱. در دسترس در: https://human.libretexts.org/Bookshelves/Art/American_Encounters%3A_Art_History_and_Cultural_Identity (قابل دسترسی در: ۱ آوریل ۲۰۲۵).

18.   همان.

19.   همان.

20. Gerald's Tree I، ۱۹۳۷

21.    پاین، کاتلین ا. (۱۹۹۹) 'وعده و بار اثر هنری: جورجیا اوکیف'، در هنر مدرن و آمریکا: آلفرد استیگلیتز و گالری‌های نیویورک او، ویرایش شده توسط سارا گرینو. واشنگتن دی سی: نگارخانه ملی هنر، ص. ۲۶۵. [آنلاین] در دسترس در: https://aestheticsofphotography.com/wp-content/uploads/2021/01/The_Promise_a_the_Burden_of_the_Woman_by_Kathleen_Pyne.pdf (قابل دسترسی در: ۸ آوریل ۲۰۲۵).

22.  موزه جورجیا اوکیف (بدون تاریخ) جمجمه اسب روی آبی (۱۹۳۰) [آنلاین]. در دسترس در: https://www.georgiaokeeffe.net/the-horse-skull-on-blue.jsp (قابل دسترسی در: ۲ آوریل ۲۰۲۵).

23.  میلر، آنجلا، برلو، جنت کاترین، ولف، برایان و رابرتز، جنیفر (۲۰۲۴) 'هنرها با قرن جدید روبرو می‌شوند: تجدید و تداوم (۱۹۰۰-۱۹۲۰)'، در مواجهات آمریکایی: تاریخ هنر و هویت فرهنگی. LibreTexts، ص. ۴۰۷-۴۱۱. در دسترس در: https://human.libretexts.org/Bookshelves/Art/American_Encounters%3A_Art_History_and_Cultural_Identity (قابل دسترسی در: ۱ آوریل ۲۰۲۵).

24. جمجمه گاو با گل‌های چلوار، ۱۹۳۱

25.  سری لگن، قرمز با زرد، ۱۹۴۵

 

 

26.  آنیتا پولیتزر (۱۸۹۴ ایالات متحده آمریکا – ۱۹۷۵ ایالات متحده آمریکا)

27.  اوکیف، جورجیا. جورجیا اوکیف: هنر و نامه‌ها. ویرایش شده توسط جک کووارت، خوان همیلتون و سارا گرینو، نگارخانه ملی هنر، ۱۹۸۷، ص. ۲۱۱.

28.  بنیاد داستان هنر (بدون تاریخ) جورجیا اوکیف: بیوگرافی و میراث [آنلاین]. در دسترس در: https://www.theartstory.org/artist/okeeffe-georgia/ (قابل دسترسی در: ۲ آوریل ۲۰۲۵).

29. همان.

30. موزه جورجیا اوکیف

31.    ویکی‌آرت (بدون تاریخ) جورجیا اوکیف [آنلاین]. در دسترس در: https://www.wikiart.org/en/georgia-o-keeffe (قابل دسترسی در: ۲ آوریل ۲۰۲۵).

32.  موزه ویتنی

33.  بنیاد داستان هنر (بدون تاریخ) جورجیا اوکیف: بیوگرافی ومیراث [آنلاین]. در دسترس در: https://www.theartstory.org/artist/okeeffe-georgia/ (قابل دسترسی در: ۲ آوریل ۲۰۲۵).

34. جودی شیکاگو (۱۹۳۹ ایالات متحده آمریکا) و میریام شاپیرو (۱۹۲۳ کانادا – ۲۰۱۵ ایالات متحده آمریکا)

35. بنیاد داستان هنر (بدون تاریخ) جورجیا اوکیف: بیوگرافی و میراث [آنلاین]. در دسترس در: https://www.theartstory.org/artist/okeeffe-georgia/ (قابل دسترسی در: ۲ آوریل ۲۰۲۵).

 

 

 

منابع تصاویر:

شکل ۱: استیگلیتز، آلفرد. (۱۹۲۱) جورجیا اوکیف با برنز ماتیس [چاپ پالادیوم]. نگارخانه ملی هنر. در دسترس در:
https://www.nga.gov/collection/art-object-page.46596.html
(شناسه تصویر: ۱۹۸۰.۷۰.۲۸).

شکل ۲: استیگلیتز، آلفرد. (۱۹۲۲) جورجیا اوکیف؛ یک پرتره [چاپ پالادیوم]. تصاویر Imago. در دسترس در:
https://www.imago-images.com/st/0104247564
(نیاز به اشتراک دارد؛ منبع عمومی جایگزین: موزه هنر متروپولیتن ۱۹۹۷.۶۱.۱۰).

شکل ۳: اوکیف، جورجیا. (۱۹۲۴) رگه قرمز، زرد و سیاه [رنگ روغن روی بوم]. موزه جورجیا اوکیف. در دسترس در:
https://collections.okeeffemuseum.org/object/1778/
(Inv. 1997.06.002).

شکل ۴: اوکیف، جورجیا. (۱۹۲۹) دایره صورتی - خاکستری، آبی و سیاه [رنگ روغن روی بوم]. Artsy. در دسترس در:
https://www.artsy.net/artwork/georgia-okeeffe-grey-blue-and-black-pink-circle
(موزه هنر آمریکایی ویتنی).

شکل ۵: اوکیف، جورجیا. (۱۹۳۰) Jack-in-the-Pulpit No. IV [رنگ روغن روی بوم]. آرشیوهنر. در دسترس در:
http://www.artchive.com/artchive/O/okeeffe/jackpulpitIV.jpg.html
(اصل: نگارخانه ملی هنر ۱۹۸۷.۵۸.۱).

شکل ۶: اوکیف، جورجیا. (۱۹۲۶) شلتون با لکه‌های خورشیدی، نیویورک [رنگ روغن روی بوم]. موسسه هنر شیکاگو. در دسترس در:
https://www.artic.edu/artworks/65632/
(Inv. 1958.15).

شکل ۷: اوکیف، جورجیا. (۱۹۳۷) Gerald's Tree I [رنگ روغن روی بوم]. موزه جورجیا اوکیف. در دسترس در:
https://collections.okeeffemuseum.org/object/1789/
(Inv. 1997.06.013).

شکل ۸: اوکیف، جورجیا. (۱۹۳۱) جمجمه گاو با گل‌های چلوار [رنگ روغن روی بوم]. موزه آنلاین جورجیا اوکیف. در دسترس در:
https://www.okeeffemuseum.org/online-collections/cows-skull-with-calico-roses/
(Inv. 1995.05.001).

شکل ۹: اوکیف، جورجیا. (۱۹۴۵) سری لگن، قرمز با زرد [رنگ روغن روی بوم]. موزه جورجیا اوکیف. در دسترس در:
https://collections.okeeffemuseum.org/object/1801/
(Inv. 1997.06.025).

 

 

منبع تصویر جلد:

هرمان میلر (۲۰۲۳) مجموعه نیومکزیکو [عکس]. در دسترس در: https://www.wallpaper.com/design-interiors/herman-miller-new-mexico-collection (قابل دسترسی در: ۲ آوریل ۲۰۲۵).

10
Wishlist icon

0/200

مقاله های مرتبط
عنوان مقاله بعد بعد
عنوان مقاله بعد بعد

لورم ایپسوم چیست؟

لورم ایپسوم متن ساختگی با تولید سادگی نامفهوم از صنعت چاپ و نمونه سازی است. لورم ایپسوم از سال ۱۵۰۰ میلادی، زمانی که یک چاپگر نامشخص یک گالری از نوع را برداشت و آن را به هم ریخت تا یک کتاب نمونه نوع بسازد، به عنوان متن ساختگی استاندارد صنعت بوده است. نه تنها پنج قرن زنده مانده است، بلکه به دوره نمونه سازی الکترونیکی نیز جهش کرده و اساساً بدون تغییر باقی مانده است. در دهه ۱۹۶۰ با انتشار ورقه‌های Letraset حاوی قطعات لورم ایپسوم و اخیراً با نرم افزارهای نشر رومیزی مانند Aldus PageMaker شامل نسخه هایی از لورم ایپسوم، محبوبیت یافت.

چرا از آن استفاده می کنیم؟

این یک واقعیت تثبیت شده است که یک خواننده هنگام نگاه کردن به طرح بندی صفحه، از محتوای قابل خواندن آن منحرف می شود. نکته استفاده از لورم ایپسوم این است که توزیع کم و بیش نرمالی از حروف دارد، برخلاف استفاده از "محتوا در اینجا، محتوا در اینجا"، که باعث می شود شبیه انگلیسی قابل خواندن به نظر برسد. بسیاری از بسته های نشر رومیزی و ویرایشگرهای صفحات وب اکنون از لورم ایپسوم به عنوان متن مدل پیش فرض خود استفاده می کنند و جستجوی "lorem ipsum" بسیاری از وب سایت ها را که هنوز در مراحل ابتدایی هستند، نشان می دهد. نسخه های مختلفی در طول سال ها تکامل یافته اند، گاهی اوقات تصادفی، گاهی اوقات عمداً (وارد کردن طنز و امثال آن).

از کجا می آید؟

برخلاف باور عمومی، لورم ایپسوم صرفاً یک متن تصادفی نیست. ریشه در قطعه ای از ادبیات کلاسیک لاتین از 45 قبل از میلاد دارد که بیش از 2000 سال قدمت دارد. ریچارد مک‌کلینتاک، استاد لاتین در کالج همپدن-سیدنی در ویرجینیا، یکی از کلمات مبهم‌تر لاتین، consectetur، را از قطعه لورم ایپسوم جستجو کرد و با بررسی نقل قول‌های این کلمه در ادبیات کلاسیک، منبع بی‌چون‌وچرا را کشف کرد. لورم ایپسوم از بخش های 1.10.32 و 1.10.33 کتاب "de Finibus Bonorum et Malorum" (افراط در خوبی و بدی) اثر سیسرو، نوشته شده در 45 قبل از میلاد گرفته شده است. این کتاب رساله ای در مورد نظریه اخلاق است که در دوران رنسانس بسیار محبوب بود. اولین خط لورم ایپسوم، "Lorem ipsum dolor sit amet.."، از خطی در بخش 1.10.32 گرفته شده است.

مدیر
۱۴۰۴/۰۲/۱۸
منیر فرمانفرماییان
منیر فرمانفرماییان

در ادامه بررسی هنر مبتنی بر لنز تحریک‌آمیز شیرین نشاط، به منیر شاهرودی فرمانفرمائیان (۱۹۲۴–۲۰۱۹) می‌پردازیم، کسی که موزاییک‌های آینه‌ای‌اش، صنایع دستی ایرانی را به هنر والا تعریف کرد. برخلاف سیاست‌های رویاروی نشاط، آثار منیر از مرزها فراتر رفت و از طریق تعالی ریاضی، آینه‌کاری را به زبان نور خالص ارتقا داد. مجسمه‌های موجود در موزه گوگنهایم، تِیت مدرن و موزه هنرهای معاصر تهران، در حراجی‌ها به قیمت‌های میلیون دلاری فروخته می‌شوند، که گواهی بر تسلط دوگانه‌اش بر سنت و نوآوری است. این مقاله بررسی می‌کند که چگونه موفقیت بازار منیر، فلسفه هنری او را منعکس می‌کند: گسستگی به عنوان وحدت، میراث به عنوان آوانگارد.[1]

 

از آوانگارد نیویورک تا احیای صنایع دستی ایرانی

اثر درخشان فرمانفرمائیان، بین انتزاع مدرنیستی و سنت‌های تزئینی اسلامی پیوند برقرار می‌کند، اما مسیر او به سوی شهرت، غیرمتعارف بود. در طول سال‌های شکل‌گیری‌اش در دهه ۱۹۵۰ در نیویورک، او در میان اکسپرسیونیست‌های انتزاعی (جکسون پولاک، ویلم دکونینگ) و پیشگامان پاپ (اندی وارهول) رفت و آمد داشت، روابطی که نگاه او را به اشکال جسورانه و آزمایش مواد، تیزتر کرد. با این حال، بازگشت او به ایران در سال ۱۹۵۷ و بازدید سرنوشت‌سازش در سال ۱۹۷۵ از حرم شاهچراغ شیراز، (پادشاه نور) با فضاهای داخلی آینه‌کاری شده سرگیجه‌آورش، کار زندگی‌اش را متبلور کرد. در آنجا، او با آینه‌کاری، یک صنعت مقدس که از نظر تاریخی از پدر به پسر منتقل می‌شد، مواجه شد و با سرپیچی، آن را به عنوان یک هنر سکولار و فمینیستی بازآفرینی کرد.[2]

 

موزاییک‌های آینه‌ای برش‌خورده‌اش به یک مانیفست بصری تبدیل شد: شکستن و بازسازی نور برای بازتاب کیهان‌شناسی صوفیانه، در حالی که دقت هندسی‌اش به معماری ایرانی و اخلاق مینیمالیستی همتایان نیویورکی‌اش ادای احترام می‌کرد. تا دهه ۲۰۰۰، این ترکیب، او را از گمنامی پس از انقلاب (او در سال ۱۹۷۹ از ایران گریخت و تنها در سال ۲۰۰۴ بازگشت) به احترام بین‌المللی سوق داد و او را به یکی از پربارترین گردآورندگان میراث خودش تبدیل کرد، حتی زمانی که او به رادیکال‌ترین بازآفریننده آن تبدیل شد.[3]

مدیر
۱۴۰۴/۰۲/۱۵